Sanatorium w Gostyninie-Kruku
Nowoczesne budynki sanatorium w Kruku zostały zaprojektowane w stylu modernistycznym przez dwóch polskich inżynierów Bohdana Lacherta i Józefa Szanajcę.
Do budowy sanatorium przystąpiono wiosną 1938 roku. Prowadzone w szybkim tempie roboty budowlane miały być zakończone w 1940 roku. Wybuch wojny pokrzyżował plany, a nowe budynki zajęli Niemcy przeznaczając je na magazyny zbożowe. W latach 1940 - 1942, poza doprowadzeniem do osiedla Kruk energii elektrycznej, wykonano jedynie prace konieczne do funkcjonowania magazynów. Na przełomie lat 1942/43, w pośpiechu i prowizorycznie, wykończono budynki tak, aby latem 1943 roku ewakuować tu niemiecki szpital dywizyjny. W styczniu 1945 roku Niemcy opuścili Kruk i ogołocony ze wszystkiego szpital. W czerwcu 1945 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych zleca rozpocząć przygotowania do uruchomienia sanatorium w Gostyninie - Kruku. W lutym 1947 roku pierwsi pacjenci chorzy na gruźlicę płuc przekroczyli progi sanatorium. W połowie roku uruchomiono laboratorium analityczno-bakteriologiczne, aptekę i rozpoczęto wykonywanie zdjęć rentgenowskich.
Sanatorium prowadząc działalność leczniczą nie przestawało być placem budowy. Wykańczano Pawilon Pierwszy, kotłownię, bloki mieszkalne dla pracowników, rozpoczęto budowę oczyszczalni ścieków i stacji uzdatniania wody. W 1948 roku uruchomiono Drugi Pawilon, kuchnię i kotłownię. W połowie tegoż roku sanatorium posiadało dwa samochody ciężarowe, samochód osobowy i motocykl.1
Na poniższej fotografii wykonanej ok. 1955 roku stoją, jak przypuszczam, pracownicy przy nowym nabytku dla szpitala - samochodzie marki "Warszawa". W tle po lewej tablica informacyjna Państwowe Sanatorium Przeciwgruźlicze Gostynin Kruk.
W lipcu 1949 roku dokonano uroczystego otwarcia Pawilonu Pierwszego, liczba łóżek dla chorych wzrosła do 450, zamknięto pierwszy etap działalności Sanatorium Gostynin-Kruk, etap budowy.
Na widokówce jeden z pawilonów szpitala sanatoryjnego. Zapis w korespondencji z 21.VI.1955 r. na rewersie opisuje widok jako Pawilon 1-szy.
Sanatorium położone było w obrębie leśnym "Kruk" zajmując obszar nieco ponad 63 hektary, z czego niemal 54 ha stanowił las. Ponad 9 ha spod wyciętego lasu zajmowały dwa pawilony dla chorych, trzy budynki mieszkalne dla pracowników, budynek przychodni zakładowej, przedszkole, portiernia oraz budynki gospodarcze. Dwa bliźniacze pawilony dla chorych, istniejące do dziś, to budynki o dwóch kondygnacjach. Na skrzydłach obu budynków znajdowały się 4 kryte leżalnie z jedną ścianą otwartą. Łączna powierzchnia leżalni wynosiła 2000 metrów kwadratowych.
Pocztówka wydana przez BW "Ruch" w 1961 roku z opisem na rewersie Kruk, pow. Gostynin - Fragment sanatorium, przedstawia sanatoryjne leżalnie.
Na kartce pocztowej z czerwca 1971 roku, Pan Stach napisał: "Jestem już w Kruku. Od Gostynina to chyba 2-3 km, a 24 km od Płocka. Sanatorium mieści się w pięknym parku, w którym nawet są poziomki. To jest ten pawilon, w którym przebywam." Wszystkie kartki wysyłane z sanatorium opisywały szczególną urodę miejsca, a także najlepsze warunki leczenia i pobytu w Kruku.
W latach 70-tych ze względu na zmniejszenie liczby zachorowań na gruźlicę przekształcono sanatorium na szpital. W roku 1977 szpitale w Gostyninie i w Kruku zostały włączone do Zespołu Opieki Zdrowotnej w Gostyninie. (LB, sierpień 2014)
1 Plisko, J.: Sanatorium Przeciwgruźlicze Gostynin-Kruk, "Notatki Płockie", 1974, nr 2, s. 20
Liczba wejść:
Wykorzystujemy pliki cookies w celach statystycznych. Można zablokować zapisywanie cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki. Szczegółowe informacje znajdują się w polityce prywatności naszej firmy dotyczącej cookies. Akceptuję.