Ten sam widok
Kamieniczkę na Kanonii pod nr 28 na narożniku z ul. Jezuicką zbudowano w 1541 roku jako trzykondygnacjowy budynek późnogotycki. Po spaleniu w 1607 odbudowano ją w 1611 roku z dodaniem wykusza od strony Jezuickiej. W 1911 roku mieściło się tu archiwum akt starych i hipotecznych. Około tej daty była remontowana, w bramie na ulicę Dawną (tył kamieniczki) umieszczono sklep i wtedy nastąpiły zmiany w wyglądzie budynku.1
Na pocztówkowym zdjęciu sprzed 1911 roku (data obiegu pocztowego) narożna kamieniczka nie ma jeszcze na drugiej kondygnacji balkonu i od frontu budynku znajdują się drzwi. Fotografię wykonaną przez Bronisława Mieszkowskiego wykorzystało do wydania karty Wydawnictwo K. Wojutyńskiego. Obok sygnatury wydawcy pocztówka oznaczona jest na rewersie numerem 101. Wejście do kamienicy zostało przeniesione na ulicę Dawną i takie rozwiązanie, już bez balkonu, pozostawiono przy odbudowie w latach 1949-52 po zniszczeniach wojennych z 1944 roku.
Powyższa pocztówka z sygnaturą Wydawnictwa K. Wojutyńskiego w Warszawie, numerem 4039 i wydrukowaną datą 14.XII.1912 r. (data wykonania fotografii) na rewersie, ilustruje opis zmian.
Kamienica przy Kanonii nr 26 (druga od lewej) zbudowana w 1526 lub 1536 roku pierwotnie była domem drewnianym. Odbudowana po spaleniu w 1607 roku przetrwała w takiej samej formie do restauracji w latach 1919 i 1938. Wtedy w budynku wymieniono portal na kamienny.
Kamienicę, podobnie jak pozostałe na Kanonii, odbudowano w 1959 roku odtwarzając fasadę sprzed zniszczeń wojennych.
Kolejna fotografia pochodzi z lat trzydziestych XIX wieku i została użyta do pocztówki z serii pn. Stara Warszawa wydanej nakładem A. J. Ostrowskiego.2 Na kartce znajduje się numer 1569, stempel z nazwą "Ruch" i stempel z ceną 0,15 złotego. Widoczną na niej podbudowę granitową pośrodku placyku, której wcześniej nie było, wykorzystano w 1972 roku do ustawienia dzwonu. O tej ciekawostce więcej przy opisywaniu pocztówek współczesnych. (LB, kwiecień 2012)
Notki biograficzne:
Bronisław Mieszkowski (1873-1967) W wieku 13 lat rozpoczął pracę w warszawskim atelier fotograficznym "Orion". Od 1890 roku pracował w dziale chemigrafii tygodnika "Wędrowiec", a po dwóch latach przeszedł do zakładów graficznych Wierzbickiego i Orgelbranda. W 1897 otworzył własny zakład fotograficzny, śledząc i wprowadzając wszelkie techniczne nowinki. W 1899 odkupił atelier "Orion" przy ul. Nowy Świat 27. W 1900 jako pierwszy wprowadził w swoim zakładzie format pocztówkowy zdjęć, który wkrótce przyjął się powszechnie. Stale rozwijającą się firmę prowadził do 1922 roku.
1 Katalog Zabytków Sztuki. Miasto Warszawa. Cz. 1, Stare Miasto. WAiF. Warszawa, 1993.
2 Lejko, K.: Warszawa zapomniana. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa, 1994, s.77
Liczba wejść:
Wykorzystujemy pliki cookies w celach statystycznych. Można zablokować zapisywanie cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki. Szczegółowe informacje znajdują się w polityce prywatności naszej firmy dotyczącej cookies. Akceptuję.