Trzy płockie cmentarze
Cmentarz Rzymskokatolicki (Stary) założony został w 1780 roku poza granicami ówczesnego miasta. Nekropolia o powierzchni 2,30 ha znajdująca się pomiędzy ulicami Kobylińskiego, Topolową i Kazimierza Wielkiego była używana do zakończenia II wojny światowej. W 1801 roku na cmentarzu wybudowana została drewniana kaplica, kryta dachówką, pod wezwaniem św. Katarzyny, którą rozebrano w latach międzywojennych.
Stary cmentarz kryje prochy wielu znamienitych osobistości zasłużonych dla Płocka i stanowi unikalny zespół w skali kraju, ze względu na wartość artystyczną i historyczną.
W 1876 roku założono cmentarz miejski jako przedłużenie cmentarza starego. Zajmuje powierzchnię ponad 6 ha ograniczoną ulicami Kobylińskiego, Miodową i Łukaszewicza.
W 1901 roku zbudowano na nim kaplicę w stylu neogotyckim, której fundatorem był Stanisław Górnicki - płocki przemysłowiec. Dziś pełni ona funkcję kaplicy cmentarnej. Widok na pocztówce wydanej nakładem Władysława Apfelbauma w Płocku jest widokiem tego miejsca z około 1910 roku.
Na cmentarzu znajdują się grobowce wielu osób, których nazwiska trwale wpisały się na karty wielowiekowej historii miasta. Cmentarz przy al. Kobylińskiego jest galerią rzeźby z XIX i XX wieku. Znajdują się na nim dzieła artystów od okresu klasycyzmu, secesji, okresu międzywojennego do współczesnych. Znajdują się tu dzieła takich rzeźbiarzy i kamieniarzy, jak: W. i J. Szyllingowie, A. Pruszyński, S. Kuza z Dobrzyńskiej, J. Wojdyła, I. Unger (odlewy żeliwne), J. Marankiewicz, Trojanowski, Mendakowski. Wiele pomników z żeliwa opracowanych przez I. Ungera wykonywała płocka odlewnia M. S. Sarna, wchodząca w skład Fabryki Maszyn i Narzędzi Rolniczych.
Cmentarz rzymskokatolicki miejski jest o 86 lat młodszy od warszawskich Powązek, natomiast płocki cmentarz rzymskokatolicki stary jest o dziesięć lat starszy od warszawskich Powązek, dlatego w Płocku przyjęła się lokalna nazwa tego cmentarza - Płockie Powązki.
Cmentarz prawosławny w Płocku przy ulicy Norbertańskiej zajmuje powierzchnię 1,47 ha i od strony wejścia otoczony jest murem. Pocztówkę z widokiem niezmienionego ogrodzenia cmentarza wydano ok. 1915 roku nakładem M. Kowalskiego w Płocku. Na terenie cmentarza, na wprost wejścia, wybudowano w 1870 roku na planie krzyża, cerkiewkę pod wezwaniem św. Michała. Na cmentarzu jest ponad tysiąc mogił, w tym około 100 sprzed I wojny światowej. Najstarszy grobowiec pochodzi z 1844 roku. Przez ponad siedemdziesiąt lat było to podstawowe miejsce pochówku urzędników i wojskowych rosyjskich. Stare płyty nagrobne posiadają dużą wartość artystyczną i historyczną. Na cmentarzu spoczywa m. in. Aleksy Kiriuszyn (1866 - 1972), nauczyciel, artysta malarz, twórca obrazów dotyczących Płocka.1
Na terenie miasta Płocka znajduje się dwanaście cmentarzy. Zwróciłem uwagę na te, których istnienie zaznaczono na ilustracjach dawnych pocztówek. Stare płockie cmentarze mogą być chlubą miasta i jego mieszkańców. Są skarbnicą wiedzy o minionych czasach i ludziach, którzy tu żyli i pracowali. (LB, lipiec 2011)
1 Szychowski, I.: Płockie cmentarze. Płock, 1993.
Liczba wejść:
Wykorzystujemy pliki cookies w celach statystycznych. Można zablokować zapisywanie cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki. Szczegółowe informacje znajdują się w polityce prywatności naszej firmy dotyczącej cookies. Akceptuję.